Η Κλειώ ήταν μόλις 26 ετών όταν έμεινε χήρα με δύο μικρά παιδιά στην αγκαλιά. Ήταν 2 Μαϊου του 2020 και η χώρα ολόκληρη βρισκόταν σε καραντίνα λόγω Covid. Τις ημέρες εκείνες είχαν αγοράσει με τον άνδρα της, Γιώργη Ξυλούρη, μία μεγάλη τηλεόραση για να απολαμβάνουν τα βράδια ταινίες στο Netflix.
Την συγκεκριμένη ημέρα στο σπίτι τους, στ’ Ανώγεια, ήταν μόνο ο μικρούλης τους, 3,5 ετών τότε, καθώς η κόρη τους, η 7χρονη Εύα, ήταν στους γονείς της, στην Γέργερη. «Θέλεις να σου κρατάω τίποτε από το παντοπωλείο;» την είχε ρωτήσει ενόψει της βραδινής προβολής ο 32χρονος. Όμως, εκείνο το βράδυ του Μαϊου ήταν αλλιώτικο… Έμελλε να καθορίσει τις ζωές και τις μοίρες πολλών. Εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ δεν μύριζε αγιόκλημα και γιασεμί αλλά αίμα και θάνατο.
Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν αυτές τις ημέρες από τη διπλή αιματοχυσία των Ανωγείων, με θύματα τον 63χρονο Λευτέρη Καλομοίρη, μαντιναδολόγο και χοροδιδάσκαλο, πατέρα πέντε παιδιών, και τον 32χρονο κτηνοτρόφο, Γιώργη Ξυλούρη, πατέρα δύο μικρών παιδιών.
Μία ματωμένη ιστορία που έχει «πονέσει» πολύ την κοινωνία των Ανωγείων και έχει «τσακίσει» ψυχικά και συναισθηματικά τις δύο οικογένειες που ακόμα προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Δικαστικώς η υπόθεση εξακολουθεί να «τρέχει» καθώς, ως γνωστόν, ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης της υπεράσπισης του 34χρονου Μανόλη Καλομοίρη, γιου του 63χρονου θύματος που δικάζεται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο από μηδενική βάση.
Η Κλειώ είναι αναμφίβολα ένα από τα δραματικά πρόσωπα αυτής της διπλής τραγωδίας. Τον Γιώργη τον αγάπησε με όλο της το είναι. Μικρή κοπελίτσα ήταν όταν κλεφτήκανε. Το 2012 αρραβωνιάστηκαν, το 2014 παντρεύτηκαν. Στη ζωή τους υπήρχε ήδη η κορούλα τους που ήταν μόλις 40 ημερών. Στο γάμο τους οι καλεσμένοι ξεπέρασαν τους 2.500. Ο Γιώργης ήταν πολύ κοινωνικός άνθρωπος, λέει, και πάντα ήθελε να έχει κόσμο το σπιτικό τους. «Σπίτι που δεν μπαίνει κόσμος, δεν είναι σπίτι, μου έλεγε» περιγράφει η Κλειώ που βρίσκεται σε φάση ανάρρωσης μετά το τροχαίο που είχαν η ίδια και τα δύο παιδιά της όταν άλλος οδηγός έπεσε πάνω στο δικό τους όχημα. Στάθηκαν τυχεροί μέσα στην ατυχία τους.
Το μοιραίο βράδυ της 2ας Μαϊου του 2020 θυμάται να τρέχει ξυπόλυτη να κατέβει τις σκάλες του σπιτιού της, να προλάβει μη γίνει κάποιο κακό. Αλαφιασμένη προσπαθούσε να φορέσει εν κινήσει το παπούτσι της όταν άκουσε μαζεμένους πυροβολισμούς, όπως περιγράφει στο Cretalive.gr.
Σκοτείνιασε ο κόσμος της σαν είδε πεσμένο τον άνδρα της με δύο τρύπες στο στέρνο. Στη διαδρομή προς το Κέντρο Υγείας το ένιωσε. Ο Γιώργης ήταν νεκρός. Και ας της έλεγαν ότι ήταν λιπόθυμος. Άκουσε τον επιθανάτιο ρόγχο. Στο Κέντρο Υγείας εκτυλίχθηκαν αλλόφρονες καταστάσεις. Ουρλιαχτά, ξεσπάσματα, σπασίματα. Και μέσα στην «αντάρα», ήρθε στο μυαλό της η εικόνα του μωρού που ήταν ολομόναχο στο σπίτι τους.
Το επόμενο πρωί κανόνισαν να το βαπτίσουν στον Άι Γιώργη, στο Μεϊντάνι. Βαπτίστηκε Γιάννης-Γιώργος, παρουσία μερικών στενών συγγενών που είχαν σπαράξει στο κλάμα. Η Κλειώ δεν ήταν εκεί. Μοιρολογούσε τον άνδρα της στο ΠΑΓΝΗ. Έκαναν την κηδεία του Γιώργη και μετά κλειστήκανε όλοι στα σπίτια τους να γίνει και η κηδεία του άτυχου Λευτέρη Καλομοίρη.
Για 40 ημέρες αστυνομικοί φυλούσαν τα σπίτια των δύο οικογενειών, που βρίσκονται σχεδόν απέναντι, να μη γίνουν έκτροπα. Η 26χρονη ήταν σε άλλον …κόσμο. Δεν καταλάβαινε, δεν αντιδρούσε. Είχε αφεθεί στη μοίρα της. Οι δικοί της άνθρωποι την έπλυναν και την φρόντιζαν. Ήταν τις περισσότερες ώρες σε καταστολή. Όταν ξυπνούσε έκλαιγε και ούρλιαζε. Ήρθαν στο σπίτι και οι παιδοψυχολόγοι. Έκριναν ότι έπρεπε να πούνε στα παιδιά τη μαύρη αλήθεια για τον πατέρα τους. «Ο μπαμπάς δεν θα ξανάρθει στο σπίτι… Έγινε καυγάς και τον σκότωσε κάποιος». Η 7χρονη Εύα σε κατάσταση σοκ. Ξέσπασε σε κλάματα το παιδάκι. Έκλαψε και ο μικρούλης και ας μην καταλάβαινε πολλά. Ένιωθε τον πόνο και έβλεπε την θλίψη στα πρόσωπα όλων. Το μόνο που ήθελαν ήταν πίσω τον πατέρα τους.
Όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο «πονούσε» η απουσία του και πλήθαιναν τα ερωτηματικά. Οι παιδοψυχολόγοι συμβούλευσαν τη μητέρα να αποκαλύψει στο μεγάλο παιδί και ποιος ήταν ο άνθρωπος που πυροβόλησε τον πατέρα τους καθώς ρωτούσε διαρκώς. Το κοριτσάκι είχε δει και κάποιες φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Οι αποκαλύψεις σόκαραν ακόμα περισσότερο τη μικρή που μέχρι τότε παρακολουθούσε μαθήματα χορού στην σχολή του Λευτέρη Καλομοίρη, τον οποίο σεβόταν και αγαπούσε. Όταν έμαθε για τον γιο του δασκάλου της, έβαλε STOP στον χορό γενικά.
Μετά τον πρώτο χρόνο-ένα χρόνο δύσκολο, με διάφορα γεγονότα-η Κλειώ αποφάσισε να πάρει τα παιδιά της, να φύγουν από τ’ Ανώγεια και να ζήσουν στο χωριό της, στην Γέργερη. Δεν άντεχε άλλο να φοβάται για εκείνα και να βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση.
«Είναι μία πληγή που δεν κλείνει. Από το πουθενά διαλύθηκε η ζωή μας. Αυτό που συνέβη, δεν διέλυσε μόνο το «κάστρο» μου αλλά τον κόσμο μου ολόκληρο. Σε χώνει στη γη. Δεν υπάρχει ζωή. Προσπαθείς να «μπόθεις» την κάθε μέρα για χατίρι των παιδιών σου. Τα κομμάτια μου είναι διασκορπισμένα και δεν ξέρω πού βρίσκονται για να τα μαζέψω. Τον άνδρα μου τον αγαπούσα πολύ. Θέλαμε να κάνουμε και άλλα παιδιά, είχαμε όνειρα, κάναμε σχέδια. Ήμουν χαρούμενη για την οικογένεια μας. Συνέβαιναν καλά πράγματα στις ζωές μας. Τώρα πια έχω «γκρεμιστεί». Έχω περάσει το στάδιο του «κλαίω».
Το μόνο που μπορεί να με κλονίσει είναι τα παιδιά μου. Για το δικό τους χατίρι αγωνίζομαι. Εγώ είμαι πίσω και αυτά μπροστά. Το τρένο πάει μπροστά και ο ποταμός το ίδιο. Όταν έχεις μικρά παιδιά, δεν έχεις άλλη επιλογή. Η αποστολή μου είναι να μεγαλώσω δύο παιδιά που να είναι καλά και να είναι υπερήφανα για τον πατέρα τους, όπως είναι και εκείνος υπερήφανος από ‘κει πάνω που τα βλέπει. Και αν με αγαπάει ο Θεός, όταν μεγαλώσουν, να με λυτρώσει και μένα. Γιατί είναι μεγάλο το φορτίο που κουβαλάω» εξομολογείται βουρκωμένη.
«Κοιτάει κάθε βράδυ στον ουρανό να καληνυχτίσει τον πατέρα της, το πιο λαμπρό αστέρι»
Η Κλειώ αποκαλύπτει ότι η Εύα κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί, θα κοιτάξει στον ουρανό να δει τον μπαμπά της στο πιο λαμπρό αστέρι. «Τον χαιρετάει κάθε βράδυ εδώ και πέντε χρόνια. Γι’ αυτό και της αρέσει το καλοκαίρι γιατί ο ουρανός είναι γεμάτος αστέρια. Το χειμώνα χάνει τα αστέρια της. Έχουμε πρόβλημα όταν έχει σκοτεινιά…»
Η 31χρονη ακόμα και σήμερα δυσκολεύεται να μπει στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού της, στ’ Ανώγεια. Όπως λέει, έχει να μπει τέσσερα χρόνια στο δωμάτιο. Τον πρώτο χρόνο κοιμόταν μόνο με κάποια συγγενή της δίπλα. Παρά το γεγονός ότι οι δικοί της άλλαξαν τη διακόσμηση και τη διαρρύθμιση, εκείνη προτιμά να ξαπλώνει στον καναπέ του σπιτιού.
Η Κλειώ λυπάται πολύ που στην εποχή μας έχει απαξιωθεί, όπως λέει, τόσο πολύ η ανθρώπινη ζωή. «Από μένα συγχώρεση δεν υπάρχει…. Δεν ζητάω αίμα πίσω, ούτε βεντέτες και άλλες τέτοιες ανοησίες. Δικαιοσύνη ζητάμε. Και ζητάμε να μεγαλώσουν τα παιδιά μας ήρεμα, με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Έχω πίστη στον Θεό και πιστεύω στη Θεία Δίκη».
Πηγή: zarpanews.gr